Ελλιποβαρή νεογνά = Αυξημένο ρίσκο για χρόνια νοσήματα. Η υπόθεση του καθηγητή D.BARKER

Από το 1980 ο καθηγητής D.Barker ξεκίνησε μια σειρά αξιόπιστων μελετών που έκαναν το γύρο του κόσμου, αποδεικνύοντας ότι η μειωμένη ενδομητριακή ανάπτυξη του εμβρύου, όπως αντικατοπτρίζεται στα ελλιποβαρή νεογνά, συσχετίζεται με την αύξηση του ενδεχομένου εκδήλωσης καρδιαγγειακών προβλημάτων, διαβήτη τύπου 2, οστεοπόρωσης, αλλά και διαφόρων μορφών καρκίνου. Σύμφωνα πάντα με τη θεωρία του Barker, που έχει αποτυπωθεί στην επιστημονική κοινότητα ως «Barker Early Origins Hypothesis», τρεις φαινότυποι νεογνών είναι επιρρεπείς για τη μετέπειτα εκδήλωση χρόνιων νοσημάτων: α) τα κοντά, β) τα ελλιποβαρή και γ) τα χοντρά και κοντά νεογνά.

Οι συστάσεις που πηγάζουν από τις μέχρι τώρα πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του καθηγητή, περιλαμβάνουν :

1)την ανάγκη για εφαρμογή μιας ισορροπημένης διατροφής, τόσο κατά την εγκυμοσύνη, όσο και πριν από αυτήν

2)τη μέριμνα ώστε προ σύλληψης η μέλλουσα μητέρα να μην είναι παχύσαρκη, αλλά ούτε υπερβολικά αδύνατη

3)την αποφυγή της παχυσαρκίας σε παιδιά που γεννήθηκαν ελλιποβαρή.

Η τελευταία σύσταση έχει να κάνει με το γεγονός ότι έπειτα από τη σύνοψη των δεδομένων του David Barker, φάνηκε πως τα ελλιποβαρή παιδιά που παίρνουν ραγδαία βάρος στην περίοδο από 2-11 ετών διατρέχουν τεράστιο ρίσκο για στεφανιαία νόσο και διαβήτη.